Kiedy oddzielić kocięta od mamy?

Na portalach ogłoszeniowych bardzo często pojawiają się ogłoszenia, że jakiś kotek jest do adopcji. Zazwyczaj podawane są informacje na temat samodzielnego korzystania z kuwety, umiejętności jedzenia. Czy to znaczy, że wystarczą 4 tygodnie, aby kot mógł zostać oddany do nowego domu? Kiedy można oddzielić kocięta od mamy i w jakim wieku najlepiej oddać kota do adopcji?

Koty zaraz po urodzeniu są ślepe. Mają sklejone oczka, które otwierają się dopiero w okolicy 8-14 dnia życia. Ponadto ruchy maluszków są nieskoordynowane – nie chodzą, a jedynie pełzają w poszukiwaniu brodawki sutkowej matki.

Jak wszystkie ssaki – koty na początku swojego życia piją wyłącznie mleko matki. Przez pierwsze cztery, czasem nawet sześć tygodni otrzymują w nim wszystkie składniki potrzebne do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Dopiero, gdy zauważysz, że maluchy są zainteresowane jedzeniem stałym (najczęściej podczas karmienia matki), możesz powoli próbować podawać im pokarmy stałe. Nie należy od razu odstawiać kociąt od mleka, ponieważ te wciąż jest podstawą ich żywienia.

Kocia mama (i ewentualnie stado) uczą młodzież poprawnych zachowań. Pokazują czego się bać, jak zachowywać się względem innym kotów, a także potrafią kociaki strofować.

Socjalizacja kotów to przyzwyczajenie ich do ludzi. Do dotyku, do obcinania pazurków, do wspólnej zabawy, podnoszenia. Zwierzęta wychowujące się bez ludzi, bez ich zainteresowania są raczej skryte, rzadko kiedy dają się głaskać, uciekają. Czasami potrafią reagować na podnoszenie agresywnie.

Ważne jest, aby z kociakami przebywać. Brać je na ręce, głaskać, przyzwyczajać do domowych dźwięków takie jak odkurzanie, zamiatanie, miksowanie, telewizor czy radio. Dzięki temu – po oddaniu do nowego domu – kociak będzie przyzwyczajony do domowych odgłosów i nie będzie na nie reagował strachem.

Socjalizacja jest czasochłonna. Zwierzak uczy się dobrego zachowania i reakcji od matki. Optymalnym więc czasem na oddanie kotów to około 12-14 tydzień życia.

Jeśli oddasz maleńkiego kota, który jeszcze nie jest emocjonalnie gotowy, aby opuścić rodzeństwo i matkę nadasz przyszłych właścicieli na borykanie się z kocimi problemami behawioralnymi.

Jakie są symptomy, że kot został zabrany zbyt wcześnie?

Niektóre koty – już jako dorosłe, stają tkaniny, poduszki czy koce. Jest to jeden z objawów choroby sierocej. Ponadto kot może być agresywny, ponieważ nie został nauczony prawidłowych reakcji na stres i sytuacje, które wywołują u niego lęk.

W stadzie największą sytuacją stresową jest odstawienie od mleka. Z początku matka kładzie się w taki sposób, aby maluchy nie miały dostępu do sutków lub odchodzi. Gdy to nie działa, warczy, podgryza, trąca łapą. Dopiero w tym momencie koty uczą się reagowania na stres.

Oddanie kota zbyt wcześnie może więc powodować agresję wobec ludzi i innych zwierząt. Jest to spowodowane brakiem umiejętności radzenia sobie z nowymi okolicznościami.

Aby być pewnym, że młody kot jest już dojrzały i odpowiednio gotowy do zmiany domu, muszą wystąpić pewne warunki:

• odpowiedni wiek: 12-14 tygodni;
• umiejętność samodzielnego jedzenia pokarmów stałych;
• socjalizacja z ludźmi i innymi zwierzętami;
• brak widocznych chorób;
• umiejętność korzystania z kuwety.

Aby bezpiecznie oddzielić kocięta od matki warto mieć na uwadze te czynniki, które mają bezpośredni wpływ na zachowanie kota wobec ludzi i zwierząt.

Przed adopcją przez nowych właścicieli dobrze by było kotki zaszczepić, odrobaczyć oraz wykastrować. Zaszczepienie nada zwierzęciu odporności przed chorobami wirusowymi, które mogłyby doprowadzić do jego śmierci. Odrobaczenie ma zwykle charakter profilaktyczny – chyba że koty chowają się na zewnątrz. Kastracja natomiast zapobiegnie niekontrolowanemu rozrodowi i korzystnie wpłynie na zachowanie. Znikną bowiem typowe dla kotek nawoływania, a dla kocurów znaczenia terenu. Dodatkowo zwierzęta te nie będą kierowały się chęcią prokreacji. Dzięki usunięciu jąder i macicy zmniejszy się również ryzyko wystąpienia nowotworów zależnych od hormonów.